Marta pobiła na śmierć osiemdziesięcioletnią staruszkę, ale w celi wyplata z czułością bransoletki dla córki. Wanda urodziła ośmioro dzieci. Jednego synka wciąż usiłuje znaleźć - ponieważ zaginął, uznano, że go zabiła. Larysa napadła i pobiła, bo była na głodzie. Dagmara za szybko władowała się w dorosłość. Danusia to mała dziewczynka w ciele dojrzałej kobiety, nigdy nie zaznała czułości ani miłości.
Katarzyna Borowska i Anna Matusiak-Rześniowiecka pojawiły się w warszawskim areszcie na Grochowie, aby wysłuchać osadzonych tam kobiet. Dwanaście więźniarek zgodziło się opowiedzieć im swoje historie, bo jak same mówią: "może ich niełatwe życie posłuży komuś za przestrogę, może ustrzeże przed błędem, które one popełniły".
Są w różnym wieku, na koncie mają różne paragrafy, przed sobą różne wyroki. Dzieli je bardzo wiele, łączy cela, więzienny korytarz, złamany życiorys i jedno marzenie - żeby zacząć od nowa, jeszcze w życiu trochę pożyć. Normalnie.